Uzyskanie dwóch tytułów specjalistycznych
Przegląd możliwości
Zasób wiedzy medycznej rośnie w zastraszającym tempie, tytuły naukowe specjalistów stają się coraz bardziej rozbudowane, a pacjenci coraz częściej decydują się na wizytę u lekarza specjalisty zamiast u lekarza rodzinnego. Jednak lekarzom, którzy nadmiernie ograniczają się jedynie do swojej specjalizacji, często brakuje ogólnego spojrzenia niezbędnego do przeprowadzenia holistycznego leczenia. Ukończenie dwóch specjalizacji staje się zatem coraz popularniejsze, nawet jeśli wiąże się z dużym nakładem pracy. Omówienie możliwości oraz zalet i wad tego rozwiązania przedstawiono w tym artykule.
Zalety posiadania wielu specjalizacji
Korzyści z pozyskania dwóch specjalistycznych tytułów są oczywiste. Pacjenci mogą być traktowani bardziej holistycznie, a słynne „thinking outside the box” pozwala na stawianie diagnoz także w mniej jednoznacznych przypadkach. N Nie należy również bagatelizować satysfakcji, jaką daje brak konieczności odsyłania pacjentów do innych lekarzy, podczas gdy samemu można zająć się konkretnym przypadkiem od a do z. Praca lekarza staje się wówczas bardziej wszechstronna i pozwala na zbudowanie z pacjentami bliższych więzi.
Wynikające z tego korzyści są widoczne również dla pracodawców. Zapotrzebowanie na podwójnych specjalistów stale rośnie. Szczególnie w takich dziedzinach jak radiologia/medycyna nuklearna, podwójna specjalizacja umożliwia raportowanie wysoko wyspecjalizowanych badań obrazowych, takich jak obrazowanie hybrydowe, które zazwyczaj wymaga dwóch specjalistów. Efektywność kosztowa, ale także krótszy czas potrzebny na wykonanie badań to ważne argumenty przemawiające za zatrudnianiem przez szpitale specjalistów posiadających podwójne kwalifikacje.
Idealne ku temu specjalizacje
Zdobycie dwóch specjalistycznych tytułów jest również korzystne w kontekście stale rosnącego zasobu wiedzy. Lekarze posiadający wiedzę ogólną, w przeciwieństwie do lekarzy o wysokim stopniu specjalizacji, mają zazwyczaj lepszy przegląd sytuacji i postrzegają problem z różnych perspektyw. W przeszłości można było na przykład zdobyć tytuł „specjalisty w dziedzinie nauk neurologicznych”. Potem dziedzina ta rozrosła się tak szybko, że konieczny stał się podział na neurologię i psychiatrię. Obie te specjalizacje pokrywają się jednak w tak dużym stopniu, że roczny program zajęć z danego przedmiotu stanowi stały element kształcenia. To właśnie czyni te dwie specjalności tak korzystnymi z punktu widzenia podwójnej specjalizacji, gdyż istnieje możliwość zaliczenia już odbytych zajęć. W ten sposób czas trwania szkolenia dla obu specjalizacji łącznie wynosi tylko osiem lat zamiast dziesięciu.
P Podobne możliwości występują w takich dziedzinach, jak medycyna wewnętrzna czy chirurgia. Te obszerne specjalizacje są podzielone na wiele podspecjalizacji, które jednak nakładają się na siebie, zwłaszcza podczas kształcenia bazowego. Pozwala to zaoszczędzić sporo czasu, na przykład podczas zdobywania specjalizacji z chorób wewnętrznych i kardiologii.
Wady posiadania wielu specjalizacji
Najważniejszą wadą wynikającą z posiadania dwóch tytułów specjalistycznych jest dodatkowy czas potrzebny na ich uzyskanie. Zwłaszcza jeśli planujemy wczesne rozpoczęcie kariery, dodatkowe lata stanowią przeszkodę. Kolejnym problemem przy zakładaniu praktyki jest fakt, że zazwyczaj nie jest możliwe podjęcie dwóch pełnych funkcji. Jeżeli na przykład jesteś specjalistą w zakresie chorób wewnętrznych i dermatologii, możesz zawrzeć wyłącznie dwie umowy na 50% etatu, po jednej na każdą specjalizację. Nie zawsze jest to opłacalne finansowo. Dlatego w sektorze prywatnych praktyk nie można oczekiwać wzrostu wynagrodzenia z tytułu ukończenia dwóch specjalizacji.
Kolejną wadą jest to, że w przypadku podjęcia umowy na dostawę dla obu funkcji, w razie choroby lub urlopu trzeba zorganizować zastępstwo. Może to prowadzić do ogromnego chaosu organizacyjnego.
W jaki sposób można zdobyć kilka specjalizacji
Tradycyjnym sposobem uzyskania dwóch tytułów specjalisty jest ukończenie specjalizacji w zakresie pierwszej z nich, a następnie przystąpienie do egzaminu specjalistycznego. Następnie dopełnia się wymaganych zaliczeń dla drugiej specjalizacji. Należy tu podkreślić, że zgodnie z przepisami kodeksu pracy wynagrodzenia dla lekarzy asystentów nie rozpoczynają się od poziomu wyjściowego, lecz są uzależnione od zdobytego doświadczenia. W praktyce oznacza to, że dla specjalistów stosuje się system klasyfikacji z poziomu 1. Czasami pracodawcy nie biorą tego pod uwagę, wówczas należy to podkreślić, ponieważ może dojść do dużych różnic w zarobkach.
Alternatywy dla podwójnej specjalizacji
Osoby, które rozważają uzyskanie podwójnego tytułu specjalisty przede wszystkim w celu zdobycia dodatkowej wiedzy, powinny również zasięgnąć informacji na temat alternatywnych sposobów dalszego kształcenia. Stowarzyszenia specjalistyczne zajmujące się medycyną nuklearną i radiologią, na przykład, są świadome ogromu dodatkowego czasu niezbędnego do ukończenia drugiej specjalizacji i opracowały specjalne programy kształcenia dodatkowego. Dzięki temu możliwe jest wyżej wspomniane niezależne raportowanie wyników badań hybrydowych przy dodatkowym zapotrzebowaniu czasowym wynoszącym tylko dwa lata zamiast co najmniej czterech. Tego typu modele pozwalają zainteresowanym lekarzom na kontynuowanie kształcenia na wysokim poziomie przy znacznie mniejszym zaangażowaniu czasowym. Dzięki temu mogą oni ustalić własne priorytety, które faktycznie stanowią wartość dla ich przyszłej kariery.
Aktualne oferty pracy
Kontakt
Ewa Banaszek – PL/DE
tel. +48 / 576 606 097
office@treatmed.pl
Steve Wittstock – DE
tel. +49 177 232 92 10
s.wittstock@treatmed.de
